Farfarfrakk

Dei nye pallekarmane skulle beisast, og det var akkurat litt for kjølig til ikkje å ha tjukkegensar på. Men tjukkegensaren var jo alt for fin til å søle beis på, og ingen av arbeidsskjortene gjekk att med tjukkegensar under. Heldigvis hang farfar sin gamle frakk i kjellaren. Det var den frakken han hadde på seg på jobb då han var bussjåfør.  Frakken er litt revna i saumane og har umake knappar, men eg må seie eg følte meg skikkeleg flott i den!

Som ein bonus, låg der framleis ei rekning med farfar sin signatur i høgre frakkelomme. Den 18. januar 1991, dagen før storesystra mi vart fødd, betalte han for partering av ein gris. Mest truleg ein av dei to grisene storebror min hugsar frå då han var liten. Farmor og farfar brukte å fore opp to griser: ein som dei hadde sjølve og ein som dei selde for å betale for foret til dyra. Praktisk!

Krokusbløming!

Den siste veka har eg gått minst to hagerunder for dag, for å følgje med på og heie fram dei nølande krokusane. Dei stolar visst ikkje heilt på at vinteren verkeleg har sluppe taket – men i går og i dag har sola skine so fint at ho har lokka dei ut i bløming. Endeleg! Krokusane vi planta i fjor er noko ujamne, medan dei som er ein sesong eldre har litt meir erfaring og blømer både jamnare og meir sjølvsikkert.

Av dei nye krokuslaukane, er det «Cream Beauty» som skin klårast med bleikgule kronblad med ei smørgul innside.

Under presterosebusken vart det planta tre sorter, men det er berre to som har kome i bløming enno. «Tommasinianus «Ruby Giant» er so vidt komen fram, men på «Blue bird» er det berre lauvverket som er framme.

Hausten 2016 planta vi fire krokustypar i eine plenen, og alle kom att denne våren. «Vanguard» var den fyrste som spratt ut, sjølv om han var noko bleik i ettermiddagsskuggen.

«Gypsy Girl» og «Purpureus Grandiflorus», på den andre sida, er som små juvelar mellom visna lauv og spirande grasstrå.

Og elles er det fleire «Vanguard» på veg, saman med nokre «Jeanne d’Arc» som er so reinkvite at det nesten er stridt å sjå på.

Påskebål x 4

Bållukt er ei av mine favorittlukter, so eg var over middels nøgd med påskevêret som tillet oss å kveikje heile fire bål i løpet av ferien.

Bål nummer éin vart kveikt på vestsida av fjorden, godt nede i fjæra mot den fløande sjøen.

Det andre bålet vart plassert i ein liten krok på nordsida av Skilbreivatnet.

Deretter vart det eit rekvedbål i stranda rett ved Birkelandshuset. Bålkos og strandrydding på same gong!

Det fjerde og siste bålet vart kveikt ved Skilbreia ved Skilbreivatnet, ein passeleg sparketur frå vegen.