I hagen står det eit gamalt, grått og kvistflokete kirsebærtre. Det har alltid bore mykje frukt som glimer raudt og freistande, men når ein smakar på dei har dei vist seg å vere sure og lite vits i å ete. Dei treng mykje lenger tid enn morellane på å få sødme i seg, og innan dei er gode er sommaren over og vi har gløymt heile treet.
Men i år, med sol som har godgjort kirsebæra i vekesvis, vart dei mørke og saftige og søte – perfekte til å lage sylte av! So treet lyt nok få stå nokre år til.
Birkelandshuset 