Akkurat no, når våren er i ferd med å trengje seg fram gjennom rognekvistane og regnet er litt varmare enn for nokre veker sidan, kjenner ein litt ekstra på lengten etter forsommar med nyslege gras, blømande frukttre og soldis i fjella. Ein minnest mild bris frå sør, lette vårjakker og spirande frø i krukker og bed. Ein håpar det snart blir den tida på året att.
Sjølv om nok kjem til å sakne den melankolske svanesongen og den tidvise morgonfrosten som berikar dagane no, so ser eg verkeleg fram til at lufta fyllest med surr frå humler og biller og sus frå grønt lauv i vinden.
